ลามิวูดีนซึ่งเป็นตัวยับยั้งการย้อนกลับของทรานสคริปเทสที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการรักษาด้วยเอชไอวี หยุดการลุกลามของโรคใน 25% ของผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ใหญ่ระยะแพร่กระจายที่สี่ความเป็นไปได้ของทิศทางการรักษามะเร็งที่ไม่คาดคิด ไม่ใช่แค่มะเร็งลำไส้ใหญ่เท่านั้น การทดลองนี้มีผู้ป่วย 32 รายที่เป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ระยะลุกลามซึ่งมีโรคลุกลาม

แม้จะมีการรักษามะเร็งก่อนหน้านี้ 4 แนวทาง ผู้ป่วยเก้ารายแรกได้รับยาลามิวูดีนขนาดมาตรฐานที่ได้รับอนุมัติจากเอชไอวี หลังจากที่ให้ยาเพียงตัวเดียว ไม่มีอะไรอย่างอื่น เราเห็นสัญญาณของความเสถียรของโรค หลังจากปรับขนาดยา 4 เท่า ผู้ป่วยอีก 23 รายได้รับการรักษาด้วยลามิวูดีน ซึ่งผู้ป่วยสามารถทนต่อยาได้ดี ทีมวิจัยตั้งข้อสังเกตว่าผู้ป่วย 9 ใน 32 คนหรือ 28% มีความคงตัวของโรคหรือมีการตอบสนองที่หลากหลายเมื่อสิ้นสุดการทดลอง นี่เป็นหลักฐานว่ายาเอชไอวีสามารถนำมาใช้ใหม่เพื่อใช้เป็นยาต้านมะเร็งในผู้ป่วยมะเร็งระยะลุกลามได้ แม้ว่าทีมวิจัยจะไม่เห็นการหดตัวของเนื้องอก แต่ผลลัพธ์ก็น่ายินดี ถ้าเราเห็นการตอบสนองแบบนี้ด้วยยาเอชไอวีเพียงตัวเดียว การทดลองที่ชัดเจนครั้งต่อไปคือการดูว่าเราสามารถทำอะไรได้อีกบ้างที่เราสามารถทำได้ด้วย HAART หรือการรักษาด้วยยาต้านไวรัสที่มีฤทธิ์สูง เบาะแสแรกของการทดลองใช้ยาที่ไม่ปกตินี้ปรากฏขึ้นในห้องทดลองของ Ting และของเพื่อนร่วมงานของเขาในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ทีมงานค้นพบว่าถึง 50% ของ DNA ของเนื้องอกประกอบด้วยองค์ประกอบที่ซ้ำซากจำเจ ซึ่งก่อนหน้านี้ถือว่าเป็นดีเอ็นเอขยะมีเพียงเซลล์มะเร็งเท่านั้นที่สร้างองค์ประกอบที่ซ้ำซากเหล่านี้ ไม่ใช่เซลล์ที่แข็งแรง มะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนักทำให้เกิดองค์ประกอบที่ซ้ำซากจำเจ เช่นเดียวกับมะเร็งหลอดอาหาร ปอด และอื่นๆ อีกหลายชนิด องค์ประกอบที่ซ้ำซากเหล่านี้คาย RNA ในระดับพิเศษออกมา